AΛHΘINH IΣTOPIA! O κολλητός του πρώην, μου έskiσε το kwλ@p@κι ( ΒΙΝΤΕΟ )

Είχαμε πολλούς μήνες να βρεθούμε με τον Αλέξανδρο. Τελευταία φορά που τον είδα ήταν σε κάποια φιλική συνάντηση, όπου κι οι δύο συμπεριφερόμασταν σαν να μην τρέχει τίποτα. Αυτός στο μεσοδιάστημα είχε βρει μία κοπέλα του και όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά μεταξύ τους. Δεν είχα λόγο να τον ενοχλήσω, δεν είχε λόγο να με ενοχλήσει.

Δεν είναι ότι τον είχα κι απωθημένο να πω την αλήθεια. Είχαμε παρθεί μερικές φορές, έντονα κι άγρια, τόσο που πραγματικά το είχα ευχαριστηθεί χωρίς να έχω δεύτερες σκέψεις, παρά το γεγονός ότι ήταν κολλητός ενός πρώην μου. Εξάλλου ό,τι έγινε, έγινε αφού είχαν τελειώσει όλα με το φίλο του.

Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να μου γυρίσουν οι αναμνήσεις ένα μοιραίο βράδυ...

Είχαμε......

loading...

πάει με την παρέα μου σε μία συναυλία όπου ήξερα ότι θα ερχόταν κι αυτός, είχαμε κοινούς γνωστούς οπότε περίμενα πως θα έμπαινε στην παρέα μας νωρίτερα ή αργότερα. Πράγματι, λίγα λεπτά αφού είχαμε καταφέρει να μπούμε στο χώρο, μας εντόπισε κι ήρθε να μας χαιρετίσει. Αγκαλιές, φιλιά, αστειάκια, γενικότερο catch-up και συζήτηση για τον καλλιτέχνη που επρόκειτο να εμφανιστεί επί σκηνής.

Άρχισα να τον παρατηρώ πιο έντονα στο ημίφως του συναυλιακού χώρου. Ήταν ευδιάθετος, άνετος, έκανε πλάκα με όλους και γενικά ήταν η ψυχή της παρέας. Στοιχεία που συνέθεταν ένα πολύ ελκυστικό προφίλ, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν το ότι ήξερα πως στο κρεβάτι ήταν απίστευτα καυλιάρης. Βέβαια αυτό το ήξερα μόνο εγώ και φυσικά δεν τολμούσα να το εξωτερικεύσω.

Κι εκείνος βέβαια έδειχνε να με παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πρόσεξα ότι το βλέμμα του έπεσε 2-3 φορές στο στήθος μου που διαγραφόταν τέλεια στο εφαρμοστό φόρεμα που φορούσα. Δεν άφησα να φανεί ότι τον είχα καταλάβει, οπότε απλώς συνέχισα την κουβέντα σαν να μην τρέχει τίποτα.

Η ώρα πέρασε κι ο καλλιτέχνης ήταν επιτέλους μπροστά μας. Ο κόσμος είχε ήδη γίνει πολύς και το στρίμωγμα αναμενόμενο. Αν και δεν ήταν στις αρχικές μου προθέσεις, βρέθηκα μπροστά του, σε απόσταση λίγων μόνο χιλιοστών, να λικνίζομαι στις μελωδίες, ακουμπώντας τον με το κωλαράκι μου που και που. Δεν αντέδρασε. Ούτε και κουνήθηκε βέβαια, αν και δεν ήξερα αν πρέπει να συνεχίσω ή όχι. Επέλεξα να το κάνω, σαφώς πιο έντονα αλλά και πάλι διακριτικά, ώσπου τον ένιωσα να σκληραίνει πάνω μου.

4-5 τραγούδια αργότερα ο ρυθμός έπεσε για λίγο. Ήταν η ώρα να σταματήσω. Έκανα ένα βήμα μπροστά κι επέλεξα να στρίψω ένα τσιγάρο. Εκείνη και μόνο εκείνη την ώρα γύρισα διστακτικά το κεφάλι μου να τον ρωτήσω αν ήθελε να του στρίψω κι εκείνου ένα και το βλέμμα του ήταν εκείνο το γνώριμο που είχα συνηθίσει όσες φορές είχαμε κάνει σεξ. Πετούσε φωτιές, παρόλα αυτά δεν είπε τίποτα, μόνο μου χαμογέλασε και ζήτησε από μόνος του ένα τσιγάρο.

- Νομίζω ότι μετά από αυτό επιβάλλεται, του αποκρίθηκα με ένα μικρό γελάκι.

- Νομίζω ότι θα κάνουμε πολλά απόψε, ψιθύρισε στο αυτί μου, αφήνοντάς με σύξυλη.

Η ώρα πέρασε ευχάριστα με γελάκια και δήθεν τυχαία αγγίγματα, ώσπου η συναυλία τελείωσε και κατευθυνθήκαμε έξω.

- Πάμε για κάνα ποτάκι; Λέω στην παρέα.

- Ναι αμέ, πάμε, για που λέτε;

- Τι λέτε για BIOS, ρώτησε ο Αλέξανδρος.

Δε χρειάστηκαν πολλά, ψηθήκαμε όλοι και αρχίσαμε να περπατάμε προς το μαγαζί. Φτάσαμε με ανεβασμένη διάθεση και οι πρώτες μπύρες άρχισαν να ρέουν στο τραπέζι. Είχα καθίσει δίπλα του αλλά ο κορμός του σώματός μου ήταν στραμμένος προς τα υπόλοιπα παιδιά του τραπεζιού. Τον αγνοούσα επιδεικτικά, ή και όχι. Ποτέ δεν ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα μαζί του, επομένως επέλεξα να τον κάνω να παίξει το ίδιο του το παιχνίδι με αντεστραμμένους ρόλους. Κάποια στιγμή γύρισα προς την άλλη πλευρά να βρω με το βλέμμα μου τη σερβιτόρα και μόνο τότε είδα ότι με είχε καρφώσει με ένα σοβαρό ύφος.

- Όλα καλά;… τον ρωτάω.

- Εσύ πως τα βλέπεις;

- Εγώ πολύ καλά τα βλέπω. Πιες λίγο παραπάνω και θα τα δεις κι εσύ, του είπα χαζογελώντας.

Δεν έδειξε να συμμερίζεται το αστείο μου, παρόλα αυτά απολάμβανα το γεγονός ότι είχε γίνει τούρμπο από τα κωλοτριψίματα και το φλερτ μας όλη τη βραδιά. Πριν προλάβει να βρει κάτι έξυπνο να πει, χτύπησε το κινητό του, ήταν η κοπέλα του η Μαριάννα. Δεν άκουγα ακριβώς τι λέγανε λόγω της δυνατής μουσικής, αλλά με τα πολλά κατάλαβα ότι θα ερχόταν κι αυτή στο μαγαζί με την παρέα της. Χαμογέλασα, δήθεν άνετη, αλλά είχα ξενερώσει εκείνη τη στιγμή. Τον καργιόλη, για άλλη μια φορά με είχε κάνει τρελή. Παρόλα αυτά στάθηκα στο ύψος μου και δεν το άφησα να φανεί.

- Πάω στο μπάνιο μια στιγμή… είπα στα παιδιά.

- Να σου παραγγείλουμε μια μπυρίτσα ακόμα;… ρώτησε ο κολλητός μου.

- Ναι αμέ, θα χρειαστεί, απάντησα κι αμέσως σηκώθηκα.

Έκλεισα την πόρτα της τουαλέτας. Επιτέλους λίγη ηρεμία παρά την muted βαβούρα που ακουγόταν στο χώρο. Έφτιαξα το κραγιόν μου, έστρωσα το φόρεμά μου και πριν προλάβω να βγω, η πόρτα άνοιξε. Ήταν ο Αλέξανδρος.

- Είδες τι σου κάνουν οι πολλές μπύρες;… είπα αμήχανα προσπαθώντας να σπάσω τον πάγο.

Δε μου απάντησε, παρά με βούτηξε από το χέρι και με έχωσε σε μία από τις ατομικές τουαλέτες, χτυπώντας την πόρτα πίσω του.

- Τι κάνεις; Θες να μας καταλάβουν;… του είπα έκπληκτη.

- Αδιαφορώ! Όλο το βράδυ με έχεις τρελάνει.

- Άσε με ήσυχη να φύγω Αλέξανδρε, θα έρθει η Μαριάννα σε λίγο! Θέλεις να έχουμε δράματα;

- Σκάσε επιτέλους…

αποκρίθηκε σπρώχνοντας με προς την πόρτα και κολλώντας τα χείλη του στα δικά μου. Φιληθήκαμε έντονα κι άγρια, ενώ τα χέρια του εξερευνούσαν λαίμαργα το κορμί μου. Παραμέρισε με ευκολία το στενό μου φόρεμα και το κιλοτάκι που φορούσα, χώνοντάς μου δύο δάχτυλα με μανία.

- Άσε με να φύγω, τον παρακάλεσα γι' άλλη μια φορά.

- Όχι τσουλάκι, θα πληρώσεις για όλα όσα μου έκανες απόψε.

- Δε φάνηκε να μην σου αρέσει, απάντησα σχεδόν ξέπνοα.

Δεν πέρασε πολλή ώρα με τα δάχτυλά του να με γαμάνε ανελέητα ώσπου γραπώθηκα πάνω του κι έχυνα ανεξέλεγκτα.

- Χύσε με πουτανάκι μου…

τον άκουσα να γρυλίζει στο αυτί μου και οι οργασμοί μου γίνονταν ακόμα πιο έντονοι. Έβγαλε τα δάχτυλά του και τα έγλειψε με επιδεικτικό τρόπο όσο εγώ ακόμα έτρεμα πάνω του.

- Δεν τελειώσαμε ακόμα, μου είπε με περίσσεια αλαζονεία καθώς με έσπρωξε για άλλη μια φορά, αυτή τη φορά πάνω από την τουαλέτα.

Τον άκουσα να βάζει ένα προφυλακτικό από την τσέπη του κι αμέσως να σαλιώνει το κωλαράκι μου.

- Τι κάνεις;… δε θέλω, άσε με ήσυχη, του ξανάπα με παράπονο.

- Τι έγινε πουτανάκι, σ' έπιασαν οι ντροπές;

Πριν προλάβω να απαντήσω είχε ήδη χώσει το πουτσοκέφαλό του στο στενό μου κωλαράκι κάνοντάς με να αναστενάζω από καύλα. Ούρλιαξα όταν μπήκε όλος μέσα μου αλλά κανείς δε μπορούσε να με ακούσει μέσα στη βαβούρα. Και το ξέραμε κι οι δύο καλά. Με γαμούσε ανελέητα ενώ παράλληλα μου κρατούσε τα χέρια πίσω από την πλάτη. Έσπαγα τη μέση μου κι απολάμβανα το ξέσκισμα που μου έριχνε το καυλί του. Συνέχισε για κάμποση ώρα ώσπου τον άκουσα να βαριανασαίνει, ήξερα ότι είναι έτοιμος να χύσει.

- Χύσε με καύλα μου, μέσα στην κωλάρα μου, ούρλιαξα από ηδονή.

- Σε χύνω καργιολάκι, όλα μέσα στον πάτο σου.

Αυτό ήταν. Τελείωσε και μείναμε για κάμποσα δευτερόλεπτα στην ίδια στάση, μέχρι να βγει επιτέλους από το ανοιγμένο μου κωλαράκι. Φιληθήκαμε ξανά και αποφασίσαμε να βγούμε επιτέλους από την τουαλέτα.

- Και τώρα τι τους λέμε;… με ρώτησε με προβληματισμένο ύφος.

- Ασ' το πάνω μου και μην αντιδράσεις σε ό,τι κι αν ακούσεις ή δεις. Έπαθα κρίση πανικού.

- Είσαι παλιοθήλυκο τελικά ε;

- Watch and learn.

Πράγματι, βγαίνουμε από το μπάνιο με τον Αλέξανδρο να με κρατάει δήθεν στοργικά "για να μην πέσω" και καθόμαστε στο τραπέζι μας. Τα παιδιά στην παρέα αίφνης με ρώτησαν τι έγινε και που ήμασταν τόση ώρα.

- Με έπιασε μια μίνι κρίση πανικού, γι' αυτό πήγα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στη μούρη μου και να συνέλθω.

- Και την ώρα που μπήκα είδα ότι δε μπορεί να ανασάνει οπότε τρόμαξα κι είπα να της κάνω λίγη παρέα μέχρι να ηρεμίσει, πρόσθεσε ο Αλέξανδρος, προς μεγάλη μου έκπληξη.

- Είσαι καλύτερα; Θες να φύγουμε; Μήπως να μην πιεις άλλο αλκοόλ;… με ρώτησαν ξανά οι φίλοι μου.

- Είμαι όντως καλύτερα μην αγχώνεστε παιδιά. Απλά ήταν το σοκ της συναυλίας και της πολυκοσμίας.

Με τα πολλά όλοι πείστηκαν (εξάλλου έχω ξαναπάθει κρίση στο παρελθόν) και δε συνέχισαν τις ερωτήσεις. Η ώρα περνούσε και η Μαριάννα ακόμα να εμφανιστεί εν τω μεταξύ.

- Που είναι ρε συ η δικιά σου;… είπε κάποιος από την παρέα.

- Ξέρω 'γω; Ας την πάρω ένα τηλέφωνο ξανά…

απάντησε ο Αλέξανδρος και πάλι με έζωσαν τα φίδια. Προς μεγάλη μου έκπληξη, η Μαριάννα κι η παρέα της είχαν κολλήσει αλλού τελικά και δεν θα περνούσαν, δεδομένου του ότι ήταν ήδη αργά. Με τα πολλά αποφασίσαμε να φύγουμε, τα μισά παιδιά θα πήγαιναν σπίτια τους ποδαράτοι ενώ οι άλλοι μισοί (ο κολλητός μου κι η κοπέλα του συγκεκριμένα θα γυρνούσαν με αμάξι).

- Θες να σε πετάξουμε μέχρι το σπίτι;… με ρώτησαν.

Πριν προλάβω να απαντήσω επενέβη ο Αλέξανδρος.

- Όχι μη βγαίνετε από το δρόμο σας ρε σεις, θα την πάω εγώ σπίτι, μένουμε πολύ κοντά εξάλλου.

- Καλώς τότε, να προσέχετε έτσι;

Φιληθήκαμε κι αποχαιρετιστήκαμε όλοι κι επιτέλους πήραμε το δρόμο για το αμάξι με τον Αλέξανδρο. Στη διαδρομή ήμασταν σιωπηλοί κι οι δύο, με το που φτάσαμε όμως στο αμάξι δεν άντεξε και για άλλη μια φορά με βούτηξε κι άρχισε να με φιλάει.

- Δεν πιστεύω να θες να πας όντως σπίτι σου;

- Όχι προτού με πάρεις ξανά από παντού…

απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Και φυσικά αυτό έγινε τις επόμενες ώρες, απομονωμένοι κι ελεύθεροι πια απολαμβάναμε ο ένας την καύλα του άλλου μέχρι να μας πάρει ο ύπνος το ξημέρωμα. Αυτή η βραδιά θα μας μείνει αξέχαστη.